நிலவும் கதிரும் மாறிமாறிகாற்றும் நீரும் சுற்றிசுற்றிதனியனாக இருப்பினும்தனிமையில் இல்லை நான்.என் தனிமை போக்கவரவேண்டாம் நண்பா .உன் தனிமை போக்கவா என்னிடம்..இருந்து கொள் என்மேல்.விரும்பினால் நீபேசு..இல்லையெனில் நான் உரைப்பேன்..ஈராயிரம் கதை.இங்கு வந்து சென்றவர்என்னிடம் பகிர்ந்த கதை.ஆனாலும் நம்புபகிர மாட்டேன் எவரிடமும்..*நீ பகிர்ந்த உன்கதையை*
நானும் ராதையும்காதல் தழுவலில்.இமைகள் மூடியிருக்கஇன்பத் தழுவலில்.கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா எனும்கிறங்கும் ஒரு குரல் - அதுஉருக்கமாய் காதில் விழுந்தருக்மணியின் குரல்..கைகள் எடுத்தாலோகண்கள் திறந்தாலோகண்மணியிவள் இன்பங்கெடும்மாயவன் நான் அல்லவாமாயங்களும் செய்பவன் அல்லவாஇன்னோர் உருவம் எடுத்தேன்ருக்மணியின் கணவனாக.அவள்முன் சென்றுஆயிழையைத் தழுவும்முன்பாடி அழைத்தாள் பாமா.பாவமாய் நிற்கிறேன் நான்.என் செய்வது?அன்பு செய்யும் மனம் இருப்பின்அன்பின் தொல்லைகளும் நேரும்தானே.
உம்மைப்போல அமரவே விருப்பம்*யாருமற்ற தனிமையில்ஏதுமற்ற சூழலில்எதுபற்றியும் சிந்திக்காதுஅமைதியாய் அமர வேண்டும்.மகள் சகோதரி மனைவிஅம்மா அத்தை அண்ணிஎன பொறுப்புகள் ஏதுமின்றிஅலைந்து திரியும்உயிர்களில் நானும் ஒருத்தியாய்திரியவே விருப்பம்.உடலால் பயணிக்காதுசிந்தனையால் பயணித்துகண்மூடி அமர்ந்துஎத்தனை தொலைவு சென்றாலும்"அம்மா இன்னைக்கு பிரியாணி" என்னும் குரல் என்னைஇங்கு இழுத்து வந்து விடுகிறது.என்ன செய்வது?
