.
செங்கல் முட்டுக் கொடுக்கும் கருங்காலி கட்டிலும்
சேவல் கொத்தித் திரியும் செம்மைத் தரையும்
இருவர் படுத்திடும் மெத்தையில் உறங்கிடும் எண்மரும்
இன்னும் இருவருமாய் உருளும் பூனையும் நாயும்
கருமையாய் இராது பழுப்பாய் பொழிந்திடும் மேகமும்
கூரைபோல இருக்கும் மழைநீர் ஒழுகும் கூரையும்
குடைக்குள் ஒழுகாது வெளியே ஒழுகிடும் தண்ணீரும்
வேறுவேறு கனவு என்றாலும் புன்னகைக்கும் இதழ்களும்
இதுதான் வாழ்வென்று சொல்லாமல் சொல்கின்றன.
அன்புள்ள அனைவரையும் புன்னகைக்க வைக்கின்றன.
தமிழ் பிடிக்கும்
திராவிடம் பிடிக்கும்
பெண்ணுரிமை பிடிக்கும்
முருகன் பிடிக்கும்
சிவன் பிடிக்கும்
அல்லாஹ் பிடிக்கும்
கிறித்து பிடிக்கும்
வள்ளுவர் பிடிக்கும்
பெரியார் பிடிக்கும்
பாரதியார் பிடிக்கும்
இளையராஜா பிடிக்கும்
பாலகுமாரன் பிடிக்கும்
கண்ணதாசன் பிடிக்கும்
ரஜினிகாந்த் பிடிக்கும்
தோனி பிடிக்கும்
குடும்பம் பிடிக்கும்
சில உறவுகள் பிடிக்கும்
சில நட்புகள் பிடிக்கும்
கடல் பிடிக்கும்
மலை பிடிக்கும்
அருவி பிடிக்கும்
காஃபி பிடிக்கும்
நூல்கள் பிடிக்கும்
ஊர்சுற்றல் பிடிக்கும்
பிடிப்பதற்கு இத்தனையும்;
இதற்கு மேலும் இருக்கும் போது
வாழ்வதற்கு வாழ்நாள்
மட்டும் போதுமே...
மீதிமுகம் உண்மையாய்
பாதிமுகம் காட்டாது என்னை.
கொங்குதேர் வாழ்க்கை அஞ்சிறைத் தும்பி
கொங்கைமார் மங்கைகள் கொஞ்சிடும் மாந்தர்
சங்குகழல் வளையல் சலங்கைக் கால்கள்
குறிஞ்சிப்பூ காடுகள் புன்னைவனச் சோலைகள்
அது அந்தக் காலம்.
தேனாறும் தமிழாறும் தெவிட்டாது பருகிட
பொன்னாறும் மணியாறும் பொங்கியே ஓடிட
யானைகட்டி போரடித்து யாரிடத்தும் கையேந்தா
மனிதர் வாழ்ந்து மறைந்த மாநிலம்.
அது அந்தக் காலம்.
அன்பும் பண்பும் அருளும் அறிவும்
ஞானமும் பக்தியும் ஞானியும் சாதுவும்
தானமும் மோனமும் தர்மமும் ஈகையும்
எங்கும் நிறைந்து எங்கும் அமைதி
அது அந்தக் காலம்.
இதெல்லாம் ஒருபுறம் இருக்கிறது மறுபுறம்
வாள்சிலம்பு கத்திகளரி வேல்கம்பு வெட்டரிவாள்
வெற்றிவேல் வீரவேல் வெற்றிவேல் வீரவேல்
போர் போர் போர் போர்
பிரிவாற்றல் பசலைநோய் பாலைத்திணை
அது அந்தக் காலம்.
சக்கரம் சுழன்று காலம் மாறுது ஆனாலும் அது அந்தக் காலம்
சேரன் சோழன் பாண்டிய பல்லவன்
ஒருசேர அடித்துக் கொண்டாலும்
ஒருசேர அடித்துக் கொன்றாலும்
கலை வளர்ந்தது கோயில் எழுந்தது
அது அந்தக் காலம்..
புயலாய் உள்நுழைந்து பார்த்தது கைப்பற்றி
புகையாய் மறைந்தனர் பகைவர் பலர்.
அலையாய் உள்வந்து அரசுகள் அடக்கி
சிலையாய் அமர்ந்தனர் சிவப்பாய் சிலர்
அது அந்தக் காலம்.
நானூறு ஆண்டுகளில் நாடே அடங்கி
நான்திசையும் எழுந்தது நெஞ்சுர புரட்சி
செத்தவர் ஊன்வழி செங்குருதி பாய்ந்து
செம்மை நிலம் செம்மை நிலமாவே ஆச்சு
அது அந்தக் காலம்.
விடுதலையுற்று குடியரசுபெற்று தேர்தல்நடந்து தலைவர்கள் வந்தாச்சு.
ஆண்டுகளும் கடந்தன எழுபத்துக்கு மேலே ..
அப்பத்தாவும் தாத்தனும் பேசுகையில் வந்துவந்து
போகிறது இடையிடையே பெருமூச்சுடன் அது அந்தக் காலம்
சக்கரம் சுழன்று காலம் மாறுது.
கணிப்பொறியியல் பாடம் போய்
கணிப்பொறியில்தான் பாடமே.
கணிப்பொறி கண்ணுக்குக் கெடுதல் என்றால்
என்மகன் உரைக்கின்றான்
"அம்மா அது அந்தக் காலம்." என்று .
பெண் இல்லாத ஊரிலே
கொடிதான் பூ பூப்பதில்லை.
